Schlesinger gagnrýnir Bush

Var að lesa frábæra kjallaragrein í Washington Post, þar sem Arthur Schlesinger, hinn gamli samstarfsmaður Kennedys, sendir Bush forseta kalda kveðju. Án þess að ég fari að endursegja þessa góðu grein bendir hann á að ef forsetar Bandaríkjanna hefðu haft sömu kenningu og Bush, að leiðarljósi, um hernað til fyrirbyggingar árás, hefði orðið kjarnorkustríð. Ég bendi fólki á að lesa þessa grein. Þótt höfundurinn sé gamall demókrati og viðhorf hans mótuð af því, er margt sem bendir til þess að farið sé að fjara undan Bush og stríðsglöðum lagsmönnum hans. Kannski er að vora í fleiri en einum skilningi. Ég sá í dag að túnfífillinn er farinn að blómstra.

Jöklafýla og gos

Ég var að ljúka við athugasemd til Einars Sveinbjörnssonar á stórgóðum vef hans um það sem hann kallar hverafýlu en ég vandist að væri kölluð jöklafýla. Hún var á fyrri árum talin ótvírætt merki um það að eitthvað væri á seyði í jöklunum, hlaup eða gos. Núorðið er ekkert að marka þetta, því þessa lykt leggur stöðugt frá jarðgufuvirkjununum og meira að segja er heldur ekkert að marka þótt falli á málma, sem áður var talið ótvírætt merki um að sá í neðra væri að ræskja sig.

Ég minnist þess reyndar að hún amma mín kvað fólk í Þingvallasveit hafa spáð í gufurnar í Henglinum á heyskapartíð. Það er vitaskuld ekki hægt lengur. Alltaf verið að bora!

En aftur að jöklafýlu og hlaupum. Enn er brennisteinn merki um tengsl vatns við kviku. Ekki veit ég hvort Sigurður Reynir Gíslason og félagar hafa tekið sýni til greininga úr Skaftá nú en fróðlegt væri að fá að heyra um það. Eitt er það við þetta hlaup sem gæti bent til þess að það tengdist eldvirkni á eða við yfirborð. Það er hversu hratt það vex og springur fram úr jöklinum. Eðli málsins samkvæmt er aðstreymi varmagjafans með allt öðrum hætti, þegar kvika veldur hlaupi en þegar jarðhiti bræðir jökulísinn.

En þetta kemur allt í ljós. 

Skyldi gjósa?

Eins og sést í þessari frétt Mbl. er Skaftá í hlaupi. Hlaupið er sagt óvenjustórt, ku hafa farið bæði í Skaftá og Tungnaá. Kannski gos nái upp úr jöklinum. Seinustu hlaupum hefur einmitt fylgt órói sem sumir hafa viljað túlka sem gos. Annars væri gaman að heyra hvað fólk veit um Skaftárhlaup.

Hægur vöxtur í Skaftá; engar tafir á umferð vegna hlaupsins

Sundabraut enn

Heyrði í fréttum á NFS að ekki væri hægt að hefja verkhönnun á Sundabraut fyrr en búið væri að ákveða hvar hún ætti að vera. Jamm. Þetta eru nú að mínu viti ekki fréttir. Það er á hinn bóginn frétt að ekki skuli enn búið að ná samkomulagi um staðinn fyrir hana. Sem helgast af því að ríkið viðurkennir ekki í reynd skipulagsvald sveitarfélagsins Reykjavíkur og reynir ævinlega að þvinga sveitarfélög á höfuðborgarsvæðinu til þess að velja ódýrasta kostinn þegar til skamms tíma er litið. Mér finnst á hinn bóginn fáfengilegt að heyra pólitíkusa nota þetta mál til þess að koma höggi hver á annan. Þeim væri nær að standa saman og tryggja hagsmuni okkar kjósendanna gagnvart fjandsamlegu ríkisvaldi.

Það er löngu orðið tímabært að stjórnmálamenn hætti að fórna hagsmunum þorra þjóðarinnar til þess að kaupa sér atkvæði í strjálbýlum kjördæmum sínum. Samgönguráðherrar sem reyna að þóknast kjósendum sínum með milljarðaframkvæmdum, hvort sem það eru jarðgöng eða brýr, ættu að borga þetta sjálfir. Svo hælast þeir um þegar þeir eru komnir á margföld eftirlaun almúgamanna.

Hvað er hægt að kalla svona framferði? 

Tjaldurinn kominn

Ég get ekki orða bundist. Sá tvo tjalda hérna í dalverpinu í Seljahverfi í gær, þá fyrstu sem ég sé í vor. Í sama bili flugu fimm lóur yfir. Nú hlýtur að fara að bregða til hlýinda. Þegar þetta er skrifað virðist veðrið gott, bjart og stillt. Ekkert kemst ég samt til þess að bleyta flugu um helgina, því Steinunn setti smáauglýsingu í Fréttablaðið um bílskúrssölu hér í Vogaselinu. Þar má aldeilis finna margan góðan gripinn! Stórfurðulegt að maður skuli geta fengið af sér að láta öll þessi djásn frá sér! Og það er kannske ekkert skrýtið þótt hér sé ýmislegt til. Meðal annars er hér afgangur af þrem veitingahúsum ofl. ofl..

Þjófur í Paradís

Var í Þingvallasveit í nótt. Vaknaði rétt eftir að sumar og vetur frusu saman. Þvílík dýrð, þvílík dásemd. Vatnið spegilslétt og gufan úr Henglinum steig lóðrétt til himins Alfreð til dýrðar. Sandey og Nesjaey spegluðust í logninu og bergmálið úr Arnarfellinu magnaði kallhljóð svananna. Uppi í móanum söng lóan dirrindí, þröstur á grein, hrossagaukur kallaði, rjúpukarri ropaði, skjannahvítur uppi á hól.

Þetta var reyndar fyrir allar aldir. Þegar leið að fótaferð dundi vélarskröltið á okkur. Forstjóri byggingafyrirtækis keypti sér sumarbústað þarna í fyrra fyrir tuttugu milljónir, lét rífa hann og komst í fréttirnar fyrir það að hafa orðið að nota þyrlu við að koma steypu í nýja bústaðinn. Og nú voru semsagt verkamenn að vinna þarna, með tvær vinnuvélar, sumardaginn fyrsta, besta dag ársins til þessa, daginn sem farfuglarnir komu í þessa sveit allra sveita.

Sá sem stendur fyrir þessum ófriði er líklega kominn á þennan stað til þess að njóta friðar. Svo á eftir að koma sér fyrir, byggja bátaskýli og setja á flot hraðbátinn, því maður nýtur ekki kyrrðarinnar nema hafa eins og tvö hundruð hestöfl til ráðstöfunar.

Þetta er í elsta þjóðgarði Íslendinga. Hann er nýlega kominn á heimsminjaskrá UNESCO. Þess vegna þykir einna mest áríðandi að fella barrtré.

Með allt á hælunum

    Enn er verið að tala um eftirlaun stjórnmálamanna. Eins og kunnugt er eiga stjórnmálamenn fyrst og fremst að hlýða samvisku sinni. Þeir eru ekki bundnir af öðru. En ekki eru ákvæði í stjórnarskrá um það að samviska pólitíkusa skuli ekki vera úr gúmmíi. Nú hefur semsagt komið í ljós enn einu sinni, að þetta dásamlega teygjanlega efni hefur verið brúkað í innviði þeirra sem við höfum valið okkur til forystu. Og svo er líka eins og þetta undursamlega efni, gúmmíið, sé jafnvel enn teygjanlegra þegar því hefur verið komið fyrir innan í pólitíkusi en það er endranær. Og er þó eitt af furðuverkum hvers dags. 

    Þeir gátu ekki vatni haldið þegar kjaradómur fór eftir því sem þeir höfðu sjálfir sett honum fyrir og dæmdi æðstu mönnum ríkisins kauphækkanir í samræmi við það. Þeir settu dómstólinn af og námu úrskurðinn úr gildi.

    Þeim kom gjörsamlega á óvart hvað þeirra eigin breytingar á eftirlaunum þeirra sjálfra kostuðu.

    Þeir höfðu dómarana með í pakkanum á sínum tíma. Hugsanleg skýring  á þeirri ráðstöfun er að erfiðara er að hnekkja þessari ráðstöfun í gegnum dómskerfið.

    Þeir koma sér upp kerfi, fyrir sig, þar sem fólk öðlast eftirlaunarétt á margfalt styttri tíma en allir aðrir og eftirlaunin eru ekki í neinum tengslum við iðgjöldin. Á sama tíma beita þeir sér fyrir því að aðrir ríkisstarfsmenn fái eftirlaun í samræmi við greidd iðgjöld í sjóðinn.

    Þeir koma því svo fyrir, að menn geta fengið eftirlaun, þótt þeir séu áfram í fullu starfi fyrir sama atvinnurekanda, ríkið.

    Eru engin takmörk á teygjanleikanum? Er þá enginn endir á vanitatis?

    En það sem er kannski merkilegast: Við kjósum þetta fólk aftur og aftur.  

Gjafir eru yður gefnar

    Mikið ljómandi er nú að búa við slíka rausn sem kjörnir fulltrúar okkar búa okkur. Að ekki sé nú minnst á stefnufestuna og skilyrðislausa hollustu við allt sem heiðarlegt er og gott. Og þessa einlægu og inngrónu sannleiksást. Eða það skyldi maður ætla. Hér á ég auðvitað við eftirlaun stjórnmálamannanna sjálfra. Þeir eru hjartanlega sammála þeim sem bent hafa á að óeðlilegt sé að pólitíkusar skuli - einir allra í samfélaginu - geta notið fullra eftirlauna, þótt þeir séu í starfi hjá sama atvinnurekenda. Þeir taka líka heilshugar undir það að óeðlilegt sé að pólitíkusar geti safnað margföldum eftirlaunarétti hjá sama vinnuveitanda og það án þess að hafa nokkru sinni greitt þetta sjálfir. Þeir eru innilega sammála því að þetta sé ótækt. Þeir hafa líka hver um annan þveran býsnast yfir því að þetta skuli hafa verið samþykkt án þess að gerð hafi verið grein fyrir kostnaðinum. Þeim finnst það fullkomlega óviðunandi að útgjöldin við þetta hafi reynst tífalt hærri en talað var um.

    Þeir hafa hvað eftir skorið niður ofrausn í ölmusu ríkisstarfsmanna. Jafnvel með reglugerð. Þeir sfnámu lög um kjaradóm.... og reyndar síðasta úrskurð hans, sem þó var settur eftir lögum sem þeir höfðu búið til sjálfir.

    Guði sé lof að við eigum svona sannorða, óeigingjarna, heiðarlega, sanngjarna og vitra stjórnmálamenn. Hvernig færi annars fyrir okkur?

Hundslappadrífa var á

    Sú saga var mér einu sinni sögð til marks um snilld Halldórs Laxness, að hann hefði í þýðingu sinni á Birtingi Voltaires staðið frammi fyrir langri lýsingu höfundarins á snjókomu. Halldór þýddi þessa löngu og íturnákvæmu frásögn Voltaires með einni setningu: Hundslappadrífa var á. Og þannig var það um hádegisbil í Þingvallasveit í dag. Í gær var fallegt en kalt. Það lægði með kvöldinu og tunglskinið var fallegt í hægri norðanátt. Í morgun sá ég til hrafnanna sem ég færði lambalæri sem ég fann á botninum á frystikistunni. Þeir settu ekki fyrir sig blessaðir að það var komið nokkur ár fram yfir síðasta söludag.

    En fleiri fuglar voru á ferð. Þrír þrestir flugu fyrir glugg, svanir sungu fyrir neðan Skálbrekku og grágæsapar var að leita að grasnál meðfram lindinni. Ekki er ég viss um að þau hafi fundið neitt. Grágæs hefur reyndar fjölgað nokkuð í sveitinni síðustu ár og sum árin hafa verið tvö hreiður í mýrinni upp við ásinn. Þrestir voru aldrei að vetrarlagi í Þingvallasveit en nú hef ég þá grunaða um að halda þar til allan ársins hring. Þeim hefur fjölgað mikið, eftir að ræktun óx við sumarbústaði .

    Og reyndar einnig í Vinaskógi, þar sem tré eru að nálgast þriggja metra hæð, þau hæstu. Verður þó ekki sagt að þar hafi verið settar fljótvaxnar tegundir: Birki, Reyniviður og Gulvíðir. Það var skilyrði að eingöngu yrðu gróðursettar íslenskar tegundir. En þótt tegundin sé íslensk er ekki sjálfgefið uppruni plantnanna sé héðan. Þannig var talsvert af Reyniviði flutt hingað frá útlöndum og birki frá Noregi og veit enginn hvað er hvað með vissu. Þetta þykir mér jaðra við umhverfishræsni.

    Ef menn fylgdu þessari grunnreglu út í æsar hefði ekki átt að gróðursetja neitt sem ekki var upprunnið í Þingvallasveit. Reyndar held ég að það ætti að vera verkefni Þingvallanefndar að sjá til þess að valdar yrðu fallegar plöntur í Þjóðgarðinum og notaðar til markvissrar skógræktar. Það gæti verið liður í endurheimt landgæða. Þá ætti jafnframt fá hestamönnum einhvern annan stað en Skógarhóla og reyna að lagfæra þann fallega stað. Eftir tæplega áttatíu ára friðun er kominn tími til þess að landeyðing og uppblástur verði stöðvuð í þjóðgarðinum. Taka ber fram að uppblásturinn á sér ekki stað innan núverandi þjóðgarðsgirðingar.

    Og mér finnst undarleg þjóðernishyggja að setja sig upp á móti öllum útlendum plöntutegundum alls staðar. Þá er eins hægt að setja sig upp á móti útlendum dýrategundum, til dæmis öllum búsmala að ekki sé nú talað um hreindýrin. Lokahnykkinn mundum við svo taka með því að fara sjálfir. 

Svanurinn.....var álft!

Úr mbl.is: "Dauði svanurinn sem fannst í Fife í Skotlandi og reyndist sýktur af fuglaflensuafbrigðinu H5N1 var álft að því er erfðagreining vísindamanna breskra stjórnvalda hefur leitt í ljós."

    Ja hver röndóttur! Þessir menn ættu að fá Nóbelsverðlaun! Hefur Kári hugað að því að ráða þá í vinnu?

    Svanurinn reyndist vera álft!

Hvað kemur eiginlega næst? Til dæmis: Endurnar á Reykjavíkurtjörn segja bra. Ja, nema þegar þær segja bra bra. Þetta er niðurstaða langvarandi vísindarannsókna dýrfræðinga borgarstjórnar Reykjavíkur.